bu þehrin sessizliði acýtýyor içimi
yoðun gürültülere gömülmüþ ahrazlýðýnda
baþýma baþýma yýkýlýyor binalar
kýz kulesine karþý söylediðin lâl aðýtlar
ve çingene kadýnýn sana yâr bulma eylemleri
yüzüme yüzüme çarpan sahipsiz çiçekler…
bu þehrin çýðlýklarý saðýr ediyor benliðimi
yol bulma çalýþmalarým devam ediyor
düþtüðüm dipsiz kuyulardan
adýný fýsýldýyor rüzgâr deniz diliyle
kýyama durmuþ tüm yokuþlar
fýtratý bozuk bir gülüþün önünde…
kahrýmý çekmiyor dalgalar
kuþlar geçmiyor ömrümden
bir tespihin taneleri gibi daðýlýyor
kederlerim yüzümde
ve boncuk boncuk dökülüyor hiçliðim…
Edirne’den Kars’a kadar uzanan
bir yol hikâyesi bu
aðrýlar geçer içinden
yükü aðýr trenler
ahh bir ölebilseydim yaþanmýþlýðýna
tutabilseydim çocukluðunun ellerinden
ömrüne katabilseydim ömürsüzlüðümü…
þimdi bir otobüs kalkar
Ýstanbul terminalinden Ýzmir’e
içinde paket paket hayallerim, umutlarým
valizime týklým týklým doldurduðum
yokluðum, yoksulluðum, yalnýzlýðým…
sen bekleme
sen gelme
sen karþýlama
sen bir büyücünün aynasýnda
kayboldun püff diye
pufflama!
üfle sadece sana ulaþan küllerime
daðýlsýn artýk bu karanlýk
bitsin bu hikâye
ben bittim!...
13:00/07 Kasým 2014/Sev_tap
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.