karanlýk kollarýný sarmýþ yalnýzlýða
gölgeler zehrini içiyor gecenin
kasým sarý kýzýl saçlarýný örtmüþ aðaçlara
uçuþan hayalleri de alýp gitmiþ göçmen kuþlar
kalbimin aynalarý kýrýk
üþüyen topraðýn serinliði üzerimde
küçücük bir pencerenin öyküsünü paylaþýyor gözlerim
nedense hep büyüyen bir boþluða açýlýyor yaralar
of!... bu çile
hüzün çekilesi deðil
yakasý paçasý yýrtýk günler
hangi yol kenarýna býraktýnýz ruhumu
içimde uzarken bu esrik zaman
martý çýðlýðý kadar tiz kesif düþler
kuru dallar
dallar kuru
aðlaþýr serçeler
camlarda güz buðusu
birileri yazdý birileri bozdu
çizildi kader
çizdi keder...
leyla’nýn nefesini hangi rüzgâr boðdu
sustu mu þarkýlar
mucizeler bitti mi?
þimdi...