Beş Kişiydik
Sokak aralarýnda kaldý bitmemiþ oyunlar,
Ve yaðmur sonrasý oynaþtýðýmýz
Sularda çocukluðun aksi.
Kulaklarda cýlýz bir adam sesi.
Varla yok arasý ana kucaðý hissi.
Onüç yaþ vardý daha sýrada,
Onbeþin karmaþasý, onsekizin özgüveni,
Tomucuktaydý çiçekler saksýda.
Bekleyemedi ebemkuþaðý,
Saklambaç bitmeden siliniverdi.
Alelacele yetiþmeliydik hayata
Sýrt sýrta vermeli,
Dayanmalýydýk omuz omuza.
El ele göz gözeliðin de
Hiç zamaný deðildi ayrýca.
Birbirimizden öðrendik tüm sözcükleri,
Fedâkârlýk hepsinden önce gelirdi.
Bölüþtük ekmeði, acýyý, umudu...
Ölçümüz alýnmadýysa da
Bize biçilen hayat buydu.
Maviden kýzýla dönerken kýsa gün
Yalnýz bölüþmeler kaldý geriye.
Tam da dönülmezliði anlama vaktinde
Hayaller kýsýr, rüyalar kýsýr,
Hattâ dualar bile.
Bir çocuk cömertliði ister mutluluk,
Sýnýr olmamalý düþde, gülüþde.
Hiç istemeden üstü kalsýn desek de
Baharlar buçuk, yazlar buçuk
Sevginin bahçesinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.