acýlarýmý emiyorum
mavi ay tutarken geceyi,
ben bitmeyen özlemlerin yeni doðmuþ bebesi
sen ise ayrýlýklarýn yaþlanmayan anasýsýn…
büyümedim gittin gideli
yalnýzlýklarýn kucaðýndayým;
göbeðinden nötron bombasý yemiþ bir kent,
hayâletler kalmýþ geride
derinliðinde gecelerin
cadýlar dolaþýyor içimde,
ellerinde biber/onlarýyla
acýlý kahkahalarýný emziriyorlar bana…
gittiðin gün gibi yudum yudum acýlarýný içiyorum,
baþka mutluluk tanýmadým hiç,
sanki korkunç bir savaþ sonrasý
terkedilmiþ bir kentten geçiyorum…
Þaban AKTAÞ
27.08.1997
Fotoðraf: Þ.Aktaþ