Durmaz ki yerinde bir an
Döner dünya döner devran
Dola taþa, bendin aþa
Su gibi akýyor zaman
Ömür gün gün daralýyor
Aylar yýllar aralýyor
Keder kâlbi yaralýyor
Kor gibi yakýyor zaman
Hem içimde hem dýþýmda
Her mevsim aþkla baþýmda
Nazlý yâr yine düþümde
Gözden yaþ döküyor zaman
Baþýmda kara bulutlar
Sönüyor bir bir umutlar
Baksan kâlpte kaç oyuk var
Ýçimde çöküyor zaman
Aþkla hayâl kura kura
Düþe kafa yora yora
Ah çektikçe büyür yara
Kâlbimde þakýyor zaman
Takvimlerden yaprak yaprak
Alýr bizi kara toprak
Güler oynardýk þen þakrak
Maziden bakýyor zaman
Hep karýnca kararýnca
Ayva dalda sararýnca
Gün batarken kararýnca
Yýldýzlar ekiyor zaman
Günden gece yýldýz eyler
Geceleri gündüz eyler
Tepeleyip dümdüz eyler
Daðlarý yýkýyor zaman
Öyle geniþtir kucaðý
Ne ucu var ne bucaðý
Upuzun uzar bacaðý
Sonsuza çýkýyor zaman
Önünde engel tanýmaz
Git geri dön gel tanýmaz
Kündesi çengel tanýmaz
Hep meydan okuyor zaman
Bir iki üç dört beþini
Takar da söker diþini
Ustadýr bilir iþini
Çakýyor, çekiyor zaman
Düþümdedir her bir aný
Hem gülüp hem aðlayaný
Zaman bir aþk çaðlayaný
Aktýkça akýyor zaman
Ezel ve ebed arasý
Verdiði ruh can darasý
Yok baþka bir numarasý
Candan el çekiyor zaman
Her þey bir gün yalan olur
Varýn yoðun talan olur
Koynunda bir yýlan olur
Derinden sokuyor zaman
Kavak yelleri estirir
Yaprak döker dal kestirir
Gül olur, bülbül küstürür
Ne diller döküyor zaman
Kulaðýndaki ses durur
Göðsündeki nefes durur
Gönlündeki heves durur
Ölüme çekiyor zaman
Yerden göðe gökten yere
Ýner çýkar birdenbire
Deryalardan bir nehire
Su alýp döküyor zaman
Sarý pembe gül kýrmýzý
Her gönülde ayrý sýzý
Hayýrlýsý hayýrsýzý
Topraða sokuyor zaman
Taþý toprak kum ediyor
Dað eleyip un ediyor
Tozu duman kül ediyor
Yakýyor yýkýyor zaman
Yaðmur olur, kar yaðdýrýr
Þimþek çakar, nâr yaðdýrýr
Bulutu göðe aðdýrýr
Dikiyor, söküyor zaman
Hiç fark etmez sen ne desen
Mutluluktur kâlpte esen
Nakýþ nakýþ güllü desen
Bir kilim dokuyor zaman
Ben ne ilkim ne de sonum
Hakikate doðru yönüm
Saðým solum arkam önüm
Aþk ile okuyor zaman
Yedi katlý gök kubbeye
Arþý alâya hutbeye
En yüksek þeref, rütbeye
Bilimle çýkýyor zaman
Gerçek erenlerin tahtý
Aðlar iken güler bahtý
Dilde kalmaz gönül ahtý
Güzele akýyor zaman
Aþýk Aktaþ neydi derdin
Saz çalar aðlar inlerdin
Bülbül þakýr sen dinlerdin
Yine gül kokuyor zaman
Þaban AKTAÞ
12.12.2009
Fotoðraf: Þ. Aktaþ