Konuþmaya dilim dönmüyor,
Yürümeye mecalim kalmadý,
Sýzlayan yüreðimde kýrgýnlýklarýn,
sayýsýz parmak izleri kalmýþ.
Çýkmak istiyorum yüksek tepelere,
Avazýmýn çýktýðýnca baðýrýp,
Sana olan öfkemi gök yüzünün maviliklerine anlatmak,
Gönlümü bir nebze de olsa avutmak.
Havada uçuþan kuþlar korkar mý?
Seni kime anlatsam anlar bilmiyorum,
Unuttum desem unutmadým ki,
Kim inanýr ki sanki uydurduðum masala,
kendim bile inanmýyorum,
Yüreðimde sen varken,
Unutmuþ gibi yapacaðým kendi kendimi kandýrýp,
Ýçerim kan aðlasa bile,
Adýný anmayacaðým,
Seni her gördüðümde gülüp oynayacaðým,
Rol yapacaðým duygularýma inat,
Sonra sesiz sedasýz aðlayacaðým,
Bir köþede belki de,
Neden aðladýðýmý hiç kimse bilmeyecek,
Soranlar olursa eðer,
Gözlerime toz kaçtý diyeceðim,
Unutma.
Yýldýz Özcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.