Ruhumuz bir ıslık bitimi

sesinin duvarlarýna çarpýp dönüyor nefesim
ah ben bu köprüyü kaç yükle geçtim
bilsen güvercin kanatlarýný ruhumun
taþýmaya gelirdin yorgunluðumu
bir kalbini deðil, gözlerinin karasýný emanet aldým
gidiyorum,
uzunca gitmek ne güzelmiþ
baþýný yaslamak bir otobüs camýna
yaslanýr gibi yokluðuna

alnýndan öpüp yatýrýyor oðlunu bir ana
yeryüzü beþiðine,
su taþýyor býkkýn kuyular dindirmek için
içimizin çölünü
sen bana gönüllü kurþun
bunca ölümün içinde…

adýmlar yetmiyor gitmek için
açmak gözlerinin siyah hediye paketini
ve düzenlemek gününü yepyeni bir sözcükle
ve bir çocuk, içinde çýrpýnan gecenin
nefesi okyanus mavi
sana yazsam ismimi o kadar okunaksýz
bu uzaklýk, etinin gürültüsü gibi
gelip zonkluyor kulaðýmýn çatýsýnda!

daha da yükle, belimin saðlam iskelesi
ve boynum göðüne dönük
telaþýmýz her ölüm gününde, ruhumuz bir ýslýk bitimi

yýrtýlan yerlerini onarýyor býraktýklarýmýz
gölgemize deðen bunca güneþ lekesi
çýkmýyor, uykumuza duran sesi yalnýzlýðýmýzýn
dünyaya inat için, seni çaðýran þarkýlardan
hayat tuttum yepyeni, boþluðu doldurdum, martý çýðlýklarý ne için
daha ne anlatabilir böyle, denizin varlýðýný bize


Sosyal Medyada Paylaşın: