BEYOĞLU‘NDA SON PERDE (23)

Gece;
Hüzünlü bir Hicaz Taksimi, Sur’a üfürürcesine üfürüyor
Ýstiklal Caddesi’ne.
Nereden baksa bir türlü kendini tanýyamýyor Tünel.
Gençlik heyecanlarýmla dopdolu o güzelim günler;
Haçopulos Pasajý’nýn önünde eller cepte beklemekteyim
Çektirdiðin eziyetler yeter, ne olursun biraz geri gel.
Özlemler, olanca gücüyle yüzlerimi týrmalýyorken,
Ýki gözü iki çeþme paylaþýyorlar aðlaþýmlarý,
Oda kule ile önünden geçen 47 nolu Taksim-Tünel tramvayý.
Peþinden koþarak son selamýný söyler Atlas Sinemasý.
Karþý küçük kasetçide artýk çalýnmýyor.
Damak tadý eski Kýrýk Plaklardaki zevklerde, bir inat.
Ne kadar zorlasam, dönmüyorlar geri.
Renklerde, anlaþýlamayan bir matlaþma hevesi.
Alkol kokusu, kendinden geçmiþ sarsýyor, Yeþilçam’ýn kalýntýlarýný.
Üstüne üstlük kusmuklarla, yakasýnda bir papyon edasý.
Yutturmaca-kandýrmaca ustasý zamanýn, perde arkasýnda,
Hatýralarýn, iskeletleri yýðýlý kalmýþ köþe baþlarýnda.
Ekþidi, o güzelim tangolar.
Ve morgda upuzun serilmiþ uyumakta duygular.
Yok mu?
Fransýz Konsolosluðunun önünde 1971 Mayýsýnda terk ettiðim
Çili Sevdiðimden bir haber getiren.
Mavi günlerin son trenidir, tozu dumana katarak çekip giden.
Bir yakasýnda mort olmuþ yaþamlar, diðerinden baliciler yapýþýlý.
Kurtulamadý bir türlü, ne yapsýn eline deðil Taksim Meydaný.
Ensemdedir, buruk sanmalarýn soluðu.
Vazgeçemediðim yaþam, nerelere kayboldu.

Bütün Ýntiharlarý giyinip-kuþanmýþ,
Koþarak üzerime geliyor,
Canlý bomba Beyoðlu…

(Duygular, yapýþmýþ yorgun yaþamýn koluna.
Anýlar, sýrtýma vurmuþ “Elveda Meyhaneci” þarkýsýný;
Açmazlar, her türlü hileleriyle yollarýmý þaþýrttý.
Yabancý olduk þimdi, Ýstiklal Caddesi-Haçopulos Pasajý.)

Sosyal Medyada Paylaşın: