DÖNDÜ -I- -II- -III- -IV-

DÖNDÜ DÖNMEDÝ -I-

-A. Kocaman’ýn þiirine nazîre-

Kýþ uykusu sonu tekrar yuvaya
Kurtlar, kuþlar döndü; Döndü dönmedi.
Dünyanýn uydusu aydan geriye
Kozmonotlar döndü; Döndü dönmedi.

Ben Döndü dedikçe, Döndü nazlandý
Hayatý dikensiz toz pembe sandý
Fazla onurluydu belki utandý
Mevlevîler döndü; Döndü dönmedi.

Yükseklerden uçtu fazla övündü
Beklediði anlý þanlý düðündü
Güz mevsimi geldi, bulgur öðündü
Deðirmenler döndü; Döndü dönmedi.

Deseler ki senin gönlün nesinde
Bilmem edâsýnda, bilmem sesinde
Ýlâhi kanunla yörüngesinde
Gezegenler döndü; Döndü dönmedi.

Aþka düþen âþýk yanar mý nâra?
Döndürmek mümkün mü çeksen de dâra?
Dedikodu dersen kýrký kýrk para
Ne dümenler döndü; Döndü dönmedi.

Sitem etti, acýmadan yürüdü
Peþi sýra sürüm sürüm sürüdü
Kutuplarda buz daðlarý eridi
Çöller göle döndü; Döndü dönmedi.

Ümidini kesme sen yâri ara
Görmemiþ tabipler böyle bir yara
Onun ateþiyle kavrulan Kara
Döndü ye döndü de; Döndü dönmedi...

Dönmedi, dönmedi; Döndü dönmedi
Ne dümenler döndü; Döndü dönmedi...

(*) Bu þiir Yeni Ufuk Dergisi’nin düzenlemiþ
olduðu yarýþmada "özel jüri" ödülü aldý ve bestelendi...


DÖNER ÝNÞALLAH -II-

Havalý tavrýyla bindiði attan
Ýnmez denen Döndü, iner Ýnþallah.
CD’ ler dolusu aþk nâmesini
Sunmaz denen Döndü, sunar inþallah.

Hayâlimde yoktun, neredeydin dün?
Çok beklettin beni, n’olur geri dön! ..
Ya bugün, ya yarýn, ya da o bir gün
Dönmez denen Döndü, döner inþallah.

Dertli kaval gibi o da hep inler
Sevdâdan söz etsem umarým dinler
Bir gün; bir zil çalar, kulaðým çýnlar
Anmaz denen Döndü, anar inþallah.

Beklenmedik an da çýksa yoluma
Girer mi, girmez mi, bilmem koluma?
Þeydâ bülbül gibi, gönül dalýma
Konmaz denen Döndü, konar inþallah.

Anlatmakla bitmez sevdâ masalý
Âþýklarýn gönlü tümden tasalý
Kara’sý uðruna, Aslý misâli
Yanmaz denen Döndü, yanar inþallah...


DÖNDÜ DÖNECEK -III-

Döndü’den Kara’ya müjdeli haber
Dönmem diyen Döndü; döndü dönecek.
Çileyle yazdýðý aþk nâmesini
Sunmam diyen Döndü; sundu sunacak.

Çiçekler saçayým dön ki yoluna
Yalvarýrým el girmesin koluna
Kanat çýrpa çýrpa gönül dalýna
Konmam diyen Döndü; kondu konacak.

Öyle dargýn dargýn gel durma öyle
Bir derdin var ise, sen bana söyle
Bir yudum içtiði aþk þarabýyla
Kanmam diyen Döndü; kandý kanacak.

Saçlarým aðarsa olsam âsâlý
Yine de beklerim her an visâli
Aþkýn ateþiyle Aslý misâli
Yanmam diyen Döndü; yandý yanacak...

Beyaz umdun, Kara kondu bahtýna
Birlikte çýkalým gönül tahtýna
Nasýl olsa bir gün gelin atýna
Binmem diyen Döndü; bindi binecek...


DÖNDÜ DÖNDÜ -IV-

Sen de benim gibi çok çektin çile
Dertli Döndü, benim Döndü, yâr Döndü.
Al, Kara’ný kollarýna ne olur
Döne döne, durma Döndü, sar Döndü.

Yeter; dön gel; gül yanaðýn solmadan!
Piþman olup saçýn, baþýn yolmadan
Dönmelisin hiç bir baský olmadan
Caným Döndü, dünya döndü, bir Döndü.

Dilârâ, Dilrûbâ, Dilek’tir adý
Olamaz Döndü’süz bey, paþa, kadý...
Gönül arþivimde saklýdýr yâdý
Döndü döndü, gülüm döndü, sýr Döndü.

Sanma ki âþýklýk sâdece niyet
Bedelle birlikte istiyor diyet
Geç olsa da tattý, aþký nihâyet
Ýþte Döndü, güzel Döndü, pir Döndü.

Kara’n, bekler durur kapýmý itsin
Bu sevdâ masalý vuslatla bitsin
Öyle direndi ki sormayýn gitsin
Döndü amma, nasýl Döndü, zor döndü...
Acýmazsan, al hançeri, vur Döndü...!!!

Hanifi KARA

Not: 1. Þiirin son üç kýtasý bestelenmiþtir...


Sosyal Medyada Paylaşın: