Bir mahkumun şiiri

Bak burasý benim þehrim diyebilmekti .
Ona cennetten bir bahçe gösterir gibi,
Kendi dünyasýna bir davetti, sevmek ...
Ellerinden tutup benimle yaþa bu þehirde,
Gözlerine bakýp benimle öl bu þehirde,
Baþka etme ihsan diyebilmekti sevmek.

Bir kadýn güçlü bir þehir arar çünkü;
Bir erkeðin sýcak kollarýnda, bakýþlarýnda.
Belki de bu yüzdendi yalnýzlýðýmýz.
Bizim þehrimiz bir kelebeðin kanatlarý gibi,
Bir örümceðin aðý gibiydi, kýrýlgan...
Ve bir kelebeðin ömrü gibiydi.
Belki de bu yüzdendi yalnýzlýðýmýz.
Biz kendi aðlarýmýzý kendimiz ördük.
Bir mapus gibiydi bizim þehrimiz.
Yalnýzlýktý cezamýz, sessizlikti aþýmýz
Ve aslýnda ölümdü bizim azadýmýz.
Sosyal Medyada Paylaşın: