Monotonilize

Gün tüm ihtişamıyla göçüp gider

Gece olur, ışıklar ardı ardına kapanır

Yüzün karanlıklar içinde gelip gider

Sesin bir duyulur bir kısılır

Ve gece tüm izleriyle çekilir

Güneş doğar, insanlar yeryüzüne dökülür

Ağlaşırlar, konuşurlar, gülüşürler

Bir kuru yaprak daha dalından düşer

Bir hırsız bir evi daha soyar

Polis bir suçlu daha yakalar

Bir dost kalbini bir daha kırar

Susarsın , içine atar ve unutmaya çalışırsın

Yine akşam olur

Akşam ezanı okunur

Karanlıklar birbirini kovalar

Hayalin aklımı yine hırpalar

Sesin duvarları yine aşar

Ve yine, sonra yine

Ta ki sen gelene dek

Ama ben biliyorum ki sen gelmeyeceksin

Ve birazdan sabah ezanı okunacak...

Sosyal Medyada Paylaşın: