Artýk mevsim güz sonu...
Mührünü vuracak hayatýn hasret kaplý defterine kara kýþ.
Belki üþüyecek ellerim.
Dudaðýma sus mühürlü çið taneleri düþecek.
Belki mühleti-i ömrümün sayfalarý dolacak
Kimbilir, fýsýldayamayacak adýný belki dilim.
Ama bil ki BÜLOM.
Yalnýz sensin dört mevsim nevbaharým,
Sen,
Yüreðimde uðrun uðrun akýp giden nehârým
TEK SENSÝN içerimde yanýp duran hasret ü hârým.
HEP SENSIN gönlümdeki biricik KURT BAKIÞLI yârým
Seni öyle delikanlýca severken,
Çektiðim onca derdi zül bilmedim..
Sýrtýmdan hançerleyen usturasý cebindeki nankörleri,
Yüzüme dost, ardýmdan düþman ne yýlan dillileri,
Yüreðimin mangalýnda kavurdum.
Derin derin içime çektiðim kahýr kokan sigaramla
Yollarýna savurdum
Gülüþlerime, hasret acýlý isotlar ektiim de
Sine-i püryân gözyaþýmla yoðurdum.
Takvimlerden bir BÜLOÞAHLI visaller kopardým tek tek.
Mecnununu uzak çöllerde yitirmiþ bir Leylâ gibi,
Gözyaþlarýma bandým öðünlerce seni
Ahh be yuregim kör kurþunlara gelesin,
Teneþirlere serilesin ey zalim hasret;
Sýrnaþýp kaldýn yarýmý arayan ela gözlerime.
Büloþâhýn selbi boyuna mýhladýn sevdamý.
Ümitlerce uzayan hayallerime döktün,
Kan revân ahlarýmý.
Tek ismi serifini yazarým gece gözlü mýsralarca.hiç Bikip usanmadan sana dalar gider
Hülyalý bakýþlarým.
Pembe þallar bürünen o þah-baz gecelerde,
Bir türlü doyamam o ballý sohbetine.
Kazan kaldýrýr içimin yeniçerileri seni ugurlarken
Sensiz mesafeler mýsra mýsra kan kaybeder divitimde.
Sensizlik sekerâtýnda öyle bir can alýp veririm ki,
Çaresizce düþer baþým yokluðunun ecel yastýðýna
Tüm Ýsmaîl’ce teslimiyyetimle
Küf kokulu kör býçaðýn yazgýsýnda
Býrakýrým boynumu masumca Ýbrâhîmî ellerine
Yokluðunun kör kuyularýna her atýlýþýmda
Sana dairdir hep zikirlerim Yusuf misâli
Züleyhâca’ lugatýmda, senden gayrý kelâma yer yoktur
Tenim tenine,
Sesim sesine,
Nefesim nefesine can kadar muhtaçken,
Bakýþým gözlerine nan kadar açken,
Yoklugun çime þu an öyle derin kazýlýyken,
Bilmem hangi kollarda uzanmýþ
hangi çýkmaz sokaklarda gizlisin sen?
Bu gece yine öyle bir ah u efgâným var ki.
Güzelyalý’nýn çapkýn ýþýklarýýnýn ardýsýra
Göz kýrpan bakýþlarýnda takýlýp kalmýþýlýgim
Dönüp duran plak gibi,
fink atyor yine zihnim sensizlik dönencelerinde
Soyut kaygilý haysllerini kurgularken dimaðým,
Ahh þu keþmekeþ fýrçam
Envâ-i çeþit renklerle
Ne darbeler vuruyor tuvallere.
Nutkumda ipe verirken kendini narin boynum
Þühedâ ümitlerim can veriyor yolunda tek tek
Bir yetim çocuk gibi iç geçiryor yutkunmalarým
Ve ben;
Kavuþmasýz bir gecenin muþtusuz sabahýnda,
Yokluðunda hebâ olup gdiyorum.
Tedâvülden kalkmýþ yýrtýk bir para gibi,
Ýçi zifir, dýþý renkli
Hiç yaþanmamýþ bir ömür,
Gestapo postallarýnýn umarsýz vuruþlarýyla,
Gelir geçer gözlerimin önünden külhanbey yürüyüþün..
Sonra...
Uçurumun kenarýnda hayata tutunmuþ,
Râyihasý içinde saklý
Goncasý buzla açan yapayalnýz bir kardelen gibi.
Üþüyorum,
Yollar ötesi ,
Yýllar ötesi , bana uzanamayan sýmsýký kollarýnda
Oysa ki ben iki adým ötende,
Göz göre göre
Sensizliðin takvimsel döngüsüyle savrulup giderken,
Bir umut dalý uzatsan tutunurdum ne delisek yar
Gözlerin huzur dolu bir gökyüzüm olsaydý,
Sýðýnýrdým pamuk helva pespembe bulutlarýna.
Neden hep
Kör noktalara düþtü adýn sana sevdali mýsrâmýn sonunda.
Aðlamaklý þiirleriemin baðrýný hece hece deþti yâdýn.
Gönül zulamda sakladým hep masmavi düþlerimi.
Sýrýlsýklam hayallerimi ala gözlerime dizdim ardý ardýna
Ahdimi sýraladým BÜLOÞAH dolu raflarýma kat be kat.
Yazgýmýn muhtevâsýnda Sen olsaydýn,
Yokluðunla tükenen bir ömrün daraðacýnda
Ölsem de gam yemezdim.
Tut beni en sevgili,
Kurt yeniði þu yüreðin yaralarýný sar þifalý sözlerinle.
Ey canân.
Bak nasýl da rahvân atlar gibi koþuyor zaman.
Canhýrâþ ç/aðrýlarýmý meþgûle atýp,
Giydirme sükût urbasýný o umarsýz diline.
Saðnak saðnak yaðan göz pýnarlarým kurumadan,
Boncuk boncuk sen hârlý terim soðumadan,
Avuçlarýmdaki kor ateþler kül olmadan,
Hasreti takas et müjdeli vuslatýnla.
Kaptýrma sevdamýzý akrebin z/amansýz kýskacýna.
Uðruna yazýlmýþ ne þiirler birikti damaðýmda nicedir.
Gönlümün zulasýnda...
Özlem çýðlýklý dizelerim,
Can verir oldu týklým týklým satýrlarda.
Yetiþ gel meded ü inâyetinle.
Telaþlý bir tur’un tiktaklarýnda yorulmadan saatler,
Son noktayý koymadan zaman, ömür sayfamýýn sonuna,
Yokluðumun salâsý okunmadan geell,
Gel, yetiþ son demdeki ânýma.
Mahmuzla kara yeleli atýný, sensiz üþümüþ yüreðime.
Terkisine bindirip sen vurgunu bedenimi,
Al götü iksirli güneþinin doðduðu gönül ülkene
Býrakma ellerimi.
Ne olur,
Güz çiçeði misali sana açan deli dolu renklerimi,
Soldurma emi.
Sevo Can Çiçek
19.10.2019
16:05
Mudanya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.