SON VEDA

Merhaba ile açarýz gözlerimizi dünyaya aðlayarak.
Kokusunu içimize çekerek,annemizin.
Küçük parmaklarýmýzla tutarýz sýmsýký ellerini.
En güvendiðimiz sýðýnaða sarýlýrýz korkusuzca,
Baba deriz aðýz dolusu,ve yürek dolusu sevgimizle.
Gün ve gün büyür bizlerle düþlerimiz.
Öðrendikça hayatý,kimi zaman aðlar
Kimi zamansa,ne büyük mutlulukla güleriz.
Ve gün gelir,sevmeyi öðrenir ruhumuz.
En masum duygularla.
Güven duymayý,sevilmeyi ne çok ister kalbimiz.
Katýksýz ve yalansýz.
Oysa ne çok darbeler ile sarsýlýr.
Ne çok kere düþeriz.
Büyürüz zamanla alýþarak herþeye,
Böylece yaþarýz hayatý.
Bazen isyan etsekte umarsýz.
Yýllar yýllarý kovalar durur,
Gün gelir bu beden bu ruh,
Görür Bitimsiz sandýðý ömrünün,
sona yaklaþtýðýný.
Bir film þeridi gibi hayatý gözlerinin önünden geçerken
Bitkin ve yorgun.
Mutlu mutsuz yaþanmýþ koca bir ömür,
Son demlerindeyken.
Cebimizde hazýrdýr hoþçakalýmýz.
Kimimiz yanýmýzda sevdiklerimizle,
Kimimiz yapayalnýz,hazýrlarýz kendimizi,
Bu son yolculuða.
Gözpýnarlarýmýzdan düþerken,
Son kez gözyaþlarýmýz.
Söyliyebilirsek son sözlerimizi,
Tutabilirsek sevdiklerimizin ellerini.
iþte o an ne mutlu bize deriz.
Yalancý deðildir bu kez.
Ve ne yazýk ki.
Acý ama gerçektir bu son vedamýz...



GÜLSEREN MORKAN








Sosyal Medyada Paylaşın: