SUSKUNLUĞUM

Avaz avaza suskunluðum.
Haykýrýþlarým,yankýlanýyor.
Sessiz,sessiz derinden.
Duyulmuyorki çýðlýklarým.
Vuruyor ruhumu tam ortasýndan.
Son nefesini vermek üzereyken umutlarým.
Ve ben bölünüyorum parça,parça,
Canýmýn en acýyan yerinden.
Dinsin artýk gözlerimde yaðmurlarým.
Merhaba demeliyim umutlara,
Güneþi görmeliyim yýrtarak karanlýklarý.
Doyumsamalýyým varlýðýmý an,ve an.
Ve ben o eski ben gibi yeniden,
Yeniden nefes almalýyým...


GÜLSEREN MORKAN
Sosyal Medyada Paylaşın: