ayva sarý nar kýrmýzý
çaðrýþtýrýr bana ayrýlýðý
her sonbahar geldiðinde burkulur içim
rüzgarda savrulan yaprak gibiyim
her yaprakta ne anýlar gizlidir
mutluluk aþýlýyordun hüzün dolu yüreðime
yalnýz ruhumu deðil
teslim etmiþtim bedenimi de
ama yoksun bak artýk
geliþin gibi gidiþinde sessizce oldu
ikimiz için de belki de en iyisi buydu
beni affet son isteðim bu diyorsun
hakkýmý helal ederim de yüreðim affeder mi
her anýmý uçlar da yaþadým seninle
nerden bileceksin çoktan hazýrdým ölüme
dünyamý aydýnlatan ýþýðýmdýn
bakarken huzur bulurdum gözlerinde
erirdim sevda denizinde
yoksun artýk kaldým yetim kimsesiz
yüreðim bak sevgisiz
öðreneceðim böyle de yaþamayý
tatmadýðým aþký
affet beni sevdiðim diyemedim sana
belki dönüþü olmayan yoldayýz
duyamadým son kez sesini
unutmayacaðým bendeki seni ...
Refik
01 .11 .2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.