BU VAKİT
Ayný kaldý hep insan
Nankör oldu her insan
Kendini bilmez bu insan
Gözleri gökteydi her zaman
Çok biliyor sandý
Cehaletine kandý
Döktüðü sadece kandý
Mutlu sanarken kendini
Dipte buldu bedenini
Ne sandýn ey insan
Saltanatýn bitmeyecek mi
Ölüm gelmeyecek mi
Bedenin buradan silinmeyecek mi
Bu kalbin kömüre dönmeyecek mi
Bak þimdi neredesin
Hep ayný yerdesin
Ölüm geldi mi elbet kelleni göremeyeceksin
Hayvan mý sandýn katlettiðin insaný
Unutma sen bu aný
Katlettiðin her insan
Gözünde olacak hep aný
Her dostu dost mu sanýrsýn
Her düþmaný düþman mý
Her dosta dost denilmez
Yalnýz býrakmýþ dostunu
Dosta gerekir mi ki post
Postu düþmüþ dosta, denilir mi dost
Post gibiyse dost
Bu dosta gerekmez post
Zaten kendisi bir post
Boþ laflar, boþ kovadýr
Ýçindeki benzemez bir þeye
Kendini bir þey sanýp ta atýlma her þeye
Bu vakitler ne vakittir, bilmez misin bu vakti
Bu vakit gerekmez, düþmanýndýr vakti
Vakti gelmiþ harbi, temizlenmeli düþmanýn vakti
Vaktimiz pek az, iþimizse çok
Yapacak bir þeyimiz yok
El âlem gezerken karný tok
Suriye’de çocuðun karný yok
Düþmanýn düþmana kalbi yok
Artýk bu vakitte
Dostun düþmandan farký yok…
by_death
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.