BEN

Karanlýðýn ortasýndayým,
Yorgun düþmüþ bir savaþçý gibi.
Elimde kara kalem,
Kara gözüm seyirde..
Onu düþünüyorum hep, delirircesine,
Onu bekliyorum hep, umutsuzca.
Birden, birden bir karartý görüyorum, uzaklarda
Giderek yaklaþýyor, umutsuzca.
Gözlerinde mutluluðun göz yaþlarý,
Kalbinde sevgi var.
O bana bakýyor, ben ona
Gözleri deniz,
Saçlarý kum.
Ellerimi tutuyor,sevgi dolu kalbiyle.
Kalbim daha hýzlý atýyor artýk,
Beklediðim yolcu geldi diye.
Ona baktýkça, daha çok bakmak istiyorum,
Onun ellerini tuttukça, býrakmak istemiyorum.
Ben ona baktýkça,
Dudaklarýmda gülümseme,
Gözlerimde mutluluðun göz yaþlarý var.
O bana baktýkça,
Dudaklarýnda gülümseme,
Gözlerinde ayrýlýðýn göz yaþlarý var.
Yavaþ yavaþ ,
Pamuksu ellerini,
Ellerimden býrakýyor.
Yavaþ yavaþ,
Deniz gözlerini ,
Gözlerimden ayýrýyor...

Ebediyen býrakmak istemiyorum Onu,
Boþuna çabalýyorum ama.
Gidiyor yine,
Gidip de dönmeyecekmiþçesine.
Yüreðimdeki mutluluk,
Sevinç,
Heyecan,
Acýya dönüþüyor yine.
Gözlerimdeki ýþýk,
Solmaya baþlýyor, ebedicesine
O güçlü savaþçý gidiyor,
O yorgun düþmüþ savaþçý geliyor yine...
Yüreðim, felç bir insanýn bacaklarý kadar güçsüz
Yorgun düþtü yüreðim, ölürcesine.
Þu yorgun yüreðim,
Tek bir kiþi için atýyordu,
Artýk O da yok.
Yüreðimden sildi adýný,
Bir daha yazýlmayacakmýþçasýna.
Beynimdeki ses gittikçe hýzlanýyor,
Ölüm, ölüm, ölüm…

Beynim , çok oynayýp da,
Çok susayan çocuk gibi.
Bir þey düþünemiyorum artýk.
O çok oynayýp da,
Çok susayan çocuk gibiyim
Ölüme susadým ben...
Oturduðum yerden kalkýyorum
Aðýr ve kesin adýmlarla
Silahýn parlaklýðý,
Gözlerimi kamaþtýrýyor.
Yoruluyor yine gözlerim
Vakti geldi diyorum
O yorgun düþmüþ,
Yüreðime doðru silahý tutarak.
Ve tetiði çekiyorum,
Ölmeye susamýþ ,savaþçý gibi.
Yüreðim bir kez daha parçalandý, ebedicesine
Sessizliðe boðuluyorum yine.
Ebedi bir uykuya dalýyorum
Uyanamam artýk ben,
Beklediðim yolcu gelse bile
Þimdi daha mutluyum,
Öldüðüm için...

Karalýðýn ortasýndayým.
Saða da gitsem,
Sola da gitsem,
Bir þey, deðiþmeyecek
Karanlýk ve karanlýk olacak.
Ýþte bu yüzden,
Daha çok mutluyum.
Sadece karanlýk olacak diye
Karanlýk ruhumu tazeliyor adeta...

Elimde kara kalemim yine
Kara gözlerim, beyaz defterimde
Karanlýðýn ortasýnda parýldýyor adeta.
Elimdeki kara kalemle,
Beynimdeki amansýz düþüncelerle,
Ýlhamýn gelmesini bekliyorum
O beyaz defterime,
Yazýlmamýþ sayfalarýna,
Bir þeyler yazarým diye...

by_death



Sosyal Medyada Paylaşın: