Hayat. Karanlýk bir oda adeta. Ne sevdiklerini görebiliyorsun, Ne de seni üzenleri. Ne senden nefret edenleri görebiliyorsun, Ne de seni sevenleri. Ne onlar seni görebiliyor, Ne de sen onlarý…
Karanlýkla birlikte, Yalnýzlýðýn içinde kaybolup gidiyorsun. Sadece sesleri duyuyorsun. Sevinçle birlikte gelen, O, hüzün dolu sesler. Umutla gelen; Küfür dolu, acý sözler…
ne yapacaðýný bilemiyorsun, sadece, ölümü bekliyorsun sessizce, ve göðsündeki korku dolu isyanlarla… dayanamayacaksýn artýk. göðsündeki o isyan, korkuyla deðil, nefretle dolacak. Bitirmek isteyeceksin, O, hüzünle perçinleþmiþ Nefret dolu isyanlarla büyümüþ, Zifiri karanlýk odayý, Hayatý…
Ve bitireceðin an, Bir ýþýk parlayacak, O, karanlýk odada. Elini uzatacak biri Alacak seni, O karanlýk odadan Beyaz bir ýþýðýn parladýðý odaya gireceksin Sevgi dolacak, Nefret dolu o göðsün. Haykýracaksýn sevinçle: HAYAT…
by_death Sosyal Medyada Paylaşın:
death Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.