Eylül yorgunu düþler
Hayýflanýrken belleðimde
Yokluðunda boþ kalan kollarýmý baðlýyorum
Baðlýyorum ödünç deli gömleðiyle
Kýrk aþýk biçmiþti,
Kýrk kaçýk dikiyor benimkini
Küt ve kýrýk tek iðneyle
Her veda mektubumu
‘Býrakma!’larla býraktým kör kapýna
Gecikmenin çýkardýðý yangýnla
Ucu yakýlmýþ mektuplarý
Ah ümmi kesilen öðretmen,
Açtýn-açamadýn zarflarý
Ve anýlar içimden kovarken beni
Elinde vefadan taþlaþmýþ sözcüklerle
Kovarken
Neye sýðýnsam yüreðim dýþýnda (þimdi)
Bu denli çokken az mý geldik aþka
Ne yapmalý ey aþk ey varlýk
Yalýt umudumu yalandan
Ey düþ artýk yalaný yanýlt
Yalaný yalýt aþkýmdan
Þimdi yalnýzlýðýmý kendine-
Kalabalýk sayan bu sokaktan
Kendime gitme vaktidir
Suydu yangýnýma sevgisizliðin
Kül hükmünü sürecek
Affedilmezliðin kül
Kendim!
affediyorum seni
//
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.