Caddede ki Deliliğin Bir An-ı Seyyalesi
Yol gölgemin altýnda, adýmlar hýzlý yavaþ.
Her adýmýn ardýndan gözden akan onca yaþ.
Aðlamak mý ki? Deðil. Nedir o zaman bu his?
Bir hüzün ve bir sevinç, var mýdýr bunda beis?
Zihnimde bir kargaþa etmiþ beni bendesi.
Ben giderken günaha suçlu buldum herkes.
Sonra dönüp de baktým, bomboþ kalmýþ caddeler,
Daha dün burdaydýlar. Peki þimdi nerdeler?
Koþtum da hep boþ yere, gitmemiþim bir adým.
Yýllar var yürüyorum fakat hala yoldayým.
"Hadi evlat, beyhude bu yollarda sürünme!"
Demiþti ya ihtiyar birkaç adým ötede,
Þimdi o da kaybolmuþ, kayboluþ aleminde,
Giden yolunu bulur kaderin kaleminde...
Ben kaderin avcunda, sefil, hem ne sefilim,
Bilinmezin burcunda varoluþa delilim.
Ýki adým, üç adým bir vuslata giderim
Soran olursa þayet "rehberim sevgi" derim.
Kimsesizlik gördüðüm bin caddeli bu yolda,
Bir tek yoldaþým vardý zihnimdeki kargaþa...
Beni bendesi eden zihnimdeki o þeye
Boynumda þu kementle, nasýl kýzayým? Niye?
Sebep yok, fikir hiç yok. Bu yol kör etmiþ beni.
Þu dem de yalnýz olmak yakýp kül etmiþ beni.
Külüme su dökecek, buhar edecek kimse
Bir an evvel gelsin de yükseleyim göklere.
Belki bir gün bir ayaz, tam karþýma gelir ve
Yaðmur olur bulurum, ýslatacak bin zirve...
Ama hala bu yolda bu caddede keþmekeþ,
Ne ben yaðmurum ne de yalnýzlýk ateþ.
Ýþte iþte bu cadde, þu cadde ve o cadde,
Benim aklýmý alan, iþte tam da bu radde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.