kaçak...

yaðmur sokaðýnda ýslanýrken peþin sýra
rüzgarýndan artýrýp kendi bulur adam arkadaþ
gölgesinde yaþamak umudun, uygun adým yürümek
dokunmak yalnýzlýktan arta kalana
mutluluðun takýndýðý o umursamaz tavýr
(ah bir tavrý takýnmasý yok mu
ýsrar etmesi bir duruþta)
saçlarý yeni taranmýþ çocuklar gibi

erken kalkmýþ bir fotoðrafçýyým arkadaþ
gözlerim yarý açýk, aðzýmda uyku tadý
ortaçað resimleri çiziyorum küflenmiþ duvarlara
þovalyeler ve yel deðirmenleri
þovalyeler ve saatli maarif takvimleri
bütün isimleri insanlýðýn dökülüyor bir bir
ortaçaða isimler veriyorum
durmadan kendini vuruyor hasýmlarým
karanlýk, yeniden karanlýk

ülkeler geçiyor gözlerimden
sürekli kendinden söz açan kadýnlar
sonsuz bir tünelin iki ucundayýz arkadaþ
bir kapanýp bir açýlýyor sahne
bak! göz kýrpýyor þimdiki zaman çocuklarý,
alkýþ tutuyorlar ardýmýzdan, sabret!
hasýmlarým seni de arýyor elbet
sanki sussan ne çýkar
ne çýkar söylesen sustuklarýný

yola çýkalým bir ikindi vakti
okullar falan daðýlmadan arkadaþ
kilise çaný altý kere vurmadan karanlýðý
samatya otellerinde soluklanýrýz
eþgalimiz silinir haber bültenlerinden
modern öfkeler besliyor hasýmlarýmýz
ellerinde kan, ellerinde revan, kükürt kokusu
ellerinde bir türlü bir yere koyamadýklarý
modern öfkeler besliyor hasýmlarýmýz
ellerinde ortaçað mýzraklarý
Sosyal Medyada Paylaşın: