Kendiyle saklambaç oynayan ben
Hangi ben’i söbeleyip
hangi halimi ebelesem bilmiyorum
Çok yorgun
çok yýlgýn
çok býkkýn deðilim
Sadece makul bir açýklamam yok
Niye bu oyunda tekim
Niye gölgemin gölgesi gibiyim
Çok çok sevgili bir derinlik oysa aradýðým
Nefes alýnacak bir dünya biraz
Biraz daha vakit
Bir renk katsýn diye
Sebepsiz bir nefrete bile razýyým
Kendiyle saklambaç oynayan ben
Ölünce mi ben’i bulup bileceðim!
Seni çaðýrdýðým bir yarýndý
Aklým baþýmda henüz kurumamýþ
Nefsim bir vesveseyle ulumamýþtý
Saðým solum melek söbeliydi
Ýblis týrnaklarýmda birikmemiþti
Anlýyor olabilmenin huzurundaydým
Mutluluk süslenmemiþ gelindi
Umut içimde umuttu
Bir yarýndý seni çaðýrdýðým
Ömrüm ömrün olsun diye uyanýp
Güzelleþtiðin de kalbim sana dairdi
Kelimelerin raksý baþladýðýnda
Her sebep yeniden
Yeniden seni baþlatýyordu
Ben baþlamadým.
Baþlanýlan herþeyin bitmeye mahkumiyetinden dolayý...
Sen ey;
Ben nefesli bir hayrýn kitabýný açýp oku
Ve gözlerimin kokusunu avuçlayýp düþlerine sür
Maþuklarýmdan biri ol olabildiðince uzaðýmdan
En keskin kelimelerini sustala
En çok sessizliðimi zulala
Sonra en yalnýzlýðýn tepesinden
Beni baðýþla
Sen ey þarkým
Yine savaþ
Yaþamayý göze alabilen her kimse
Cenneti hakediyordur aslýnda
Çünkü bu zahmetli vakitlerin hikmetidir
Fasýlasýz canhýraþ nefes alýyor olmak
Bir çiçeði koklar gibi birini sevmek
Ve var gücüyle bir kalbi yüklenmek
Þüphesiz en ziyade ecirdir sevmek
Derdi olanlara bin selam olsun...
Þimdi senli bir yemeðin lezzetinden sonraki
Samimi duanýn rengini gülsem
Ýçine çokça sen katýlmýþ vakitlerden
Alýp gözlerime en uzaklara kadar baksam
Bir de diyorum ölebileceðim bir yarýna kadar
Hep senin duanýn en baþ köþesinde olsam
Ne iyi olur deðil mi?
Yaþamak bir vakit kaybý
Sevmenin hýzýný kaybettiði her an
Ve itibarý olmayan her nefes
Ciddi vakit kaybý
Dahasý inancýný yitirdiðin de bir insan
Ýyiliðin iyiliðine
Ýnsaniliðine dair
Var olmak iþgali dünyanýn
Hepten vakit kaybý
Ve ben vakit kaybediyorum
Çok vakit kaybettim
Hala daha çoðunu kaybetmek üzere yaþýyorum
Artýk bu kayýplarýmýn telafisi olacak
Bir hayatý yaþamak istiyorum!
Ýnsan
bir gecenin sabahýna iþaretlenir gibi
Bir sevmenin kalbine konmalý
Bir yalnýzlýðýn iki yakasýný toparlarken
Bir kalbi sormalý
bir de dostu
Ya Allah’lý olmalý yahut hiç olmamalý
Olmuþsa
olduðu yerden dünyaya meydan okumalý
Þerden geçmek yetmez
serden de geçmeli
Nefes aldýðý kadar
okumalý
okumalý
okumalý
Hamd bunu gerektirir
Haklýlýk bunu söylemeyi!
Bir þiirin içine kývrýlýp
Ýnancýn göðünde süzülmece oyunudur
Sevmek;
’çok delilikten daha çoðuna doðru’
Müptelalýðýn inadýdýr
Derken haylanýp her þeyden gidebilmenin
Kendine gelebilmenin adýdýr
Ben bilmem beni bilen bilir tevazusunu
Harfiyen susmanýn saðlýðýdýr
Ve düþmana irilenip ilk elden
Olmayý dosta gösterebilmenin
Hüsnü niyetidir
Bu yüzden sevmek çok insanca var olmanýn cehdidir gayretidir!
Bir þiirin içine kývrýlýp
Ýnancýn göðünde süzülmece oyunudur
Sevmek;
’çok delilikten daha çoðuna doðru’
Müptelalýðýn inadýdýr
Derken haylanýp her þeyden gidebilmenin
Kendine gelebilmenin adýdýr
Ben bilmem beni bilen bilir tevazusunu
Harfiyen susmanýn saðlýðýdýr
Ve düþmana irilenip ilk elden
Olmayý dosta gösterebilmenin
Hüsnü niyetidir
Bu yüzden sevmek çok insanca var olmanýn cehdidir gayretidir!