Hani bir Çiçekçi Nine vardý
Yörük kadýný;
Baþýnda poþu, ayaðýnda þalvar,
Küçücük torunuyla
Dolaþýrdý akþama kadar
Pembe beyaz karanfiller
Kýrmýzý güller
Cebrail çiçekleri satardý...
Emeðine, yaþýna hürmet
Biraz sevgi, biraz merhamet
Her geliþinde alýrdým
Çiçeklerinden bir kaç demet,
Ansan Bahçesi’ndeydi dün
Görünce beni, iyice süzdü,
Baþýný sallayýp iki yana
’Ah benim eski aðam,
Ýyi günler o zamanmýþ!’
Deyip, mýrýldandý hafifçe...
Gelmedi yanýma
Ayrýldýðýmýzý biliyordu;
Baþka masalarý dolandý...
Ay benim güzel anam,
Gülmedik baþlara
Güller taksan güler mi;
Görüyorsun ya; ayrýntýlar
Kimsenin gözünden kaçmýyor
Çiçekler açsa bile
Dostsuz gönül açmýyor
Herkesi üzüyor ayrýlýklar...
Þaban AKTAÞ
29.12.2006