TÜRKÜLER

Baþ müziðim, ilk müziðim,
Yuvamdaki ilk ezgiler,
Anacýðýmýn yüreðinin derinliklerinden
Ýçten mi içten, candan mý candan
Bebe türküleri kulaklarým anamda...

Dinlerdik çocukken radyodan
Âþýk Veysel,” Uzun ince bir yol”
Neþet Ertaþ,” Niye çattýn kaþlarýný”
Plâktan,“ Köprüden Geçti Gelini”
Okuduk kitaptan,“ Gelin Ayþe’mi “.

Delikanlý gençliðimde
Duydum kýrda gezerken
Davar güden bir çobandan
Türkülerin en dokunaklýsýný
Ýçinde dað, orman, yâr vardý,
Bir de mor koyun...

Anladým ki;
Dilden söze,
Þiirden müziðe,
Sazdan kavala,
Davuldan zurnaya
Efsaneden destana,
Yunus’tan Pir sultan’a,
Karacaoðlan’dan Ömer’e,
Emrah’tan Âþýk Veysel’e
Türküler Türkçemdir.

Gördüm ki;
Toplumsal yaþamda
Düðünlerin, törenlerin,
Þölenlerin, þenliklerin
Acýlarýn, sitemlerin
Vazgeçilmez ezgisi
Türküler hayatýmdýr.

Öðrendim ki;
Malazgirt meydanýndan,
Yemen türküsünden,
Çanakkale çarþýsýndan,
Al atlýlardan, kýnalý parmaklýlardan
Türküler kökümdür, vatanýmdýr.


Sosyal Medyada Paylaşın: