Hazin hazin aðlarken sessizce sensiz Ankara’da
Hüzün damlar gözlerimden adýmladýðým loþ sokaklara
Hasretin vurur yüreðime köþe baþlarýnda
Yüzümde derin çizgiler belirir yokluðunda
Yüreðim parçalý bulutlu
Göðüs kafesimde þimþekler çakar
Gönül tarlama düþen yaðmur gözyaþlarýma eþlik eder
Sana çýkan yollar uzadýkça uzar
Ankara’nýn sokaklarý yalnýzlýða bürünür
Hasretin can yakarken hava da epey kasvetli
Tuz biber olur özlemlerime
Kimseye belli etmedim…
Susarak öylece kalakalmalýyým olduðum yerde
Deli doluyum bir çýlgýnlýk yapacaðýmdan korkarým…
Bu þehir sensiz dar geliyor bana
Uykularýmý böl, rüyalarýma gel yüzümü okþa
Uzan yaný baþýma beni dinle
Gecelerimden al götür beni
Yemin ederim çok özledim
Koca þehir sensiz dar geliyor bana…
Ölüm sessizliðinde bu þehrin sokaklarý
Kayboluyorum pusulamý þaþýrdým
Kahýr dolu gam yüklüyüm, hasreti çekemiyorum
Hadi çýk ölüm kokan ýssýz sokaklara
Kaybolmadan bu þehirde ara bul beni…
Al karþýna beni, dinle biraz, anlatayým nasýl özlediðimi
Hatta önce sen baþla!
Ýyi ki varsýn iyi ki tanýdým
Seninle yaþanýlan her þey
Canýmý acýtsan da, kýrýp incitsen de seni özlemek
Zaman zaman gözyaþý döksem de kavgalarýmýz
Seninle yaþadýðým tüm ilkler güzeldi de…
Ýyi günde kötü günde ne zaman ihtiyaç duysak
Yaný baþýmýzda olamasak da
Umutla beklemek…
Kurduðumuz hayallerimiz yarýnlara dair umutlarýmýz
Kýsacýk zamanlarý uzun uzun yaþamak
Nedensiz niçinsiz sevdiðini bilmek her þeye deðerdi de…
Hadi gel uykularýmý böl rüyalarýmda olsun
Yalnýz býrakma beni bu koca þehirde…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
23.10.2014