gecenin karanlýðýnda bozulur sessizliðim
yankýlanýr hýçkýrýklarým odanýn duvarlarýnda
duyulur koridor da sanki ayak seslerin
gözlerimden iki damla yaþ gelir
hüzün kaplar içimi boðulurum hýçkýrýklarýmda
deðiþir renklerin tonu biter düþlerim
sensiz geçmez gecelerim
bastýrsa da uyku kapanmýyor gözlerim
kesildi bak sokakta ki ayak sesleri
içimdeki yalnýzlýðý bir ben bilirim
acýlar sýðmaz heybeme katmerlenir
geçer yaþananlar gözlerimin önünden
çekilir bir köþeye sessizce aðlarým
yoldaþ olur anýlarým
doðar güneþ üzerime kamaþýr gözlerim
uyanýrým hayal denizinde ki seyrimden
yüzleþirim gerçeklerle acý da olsa
kalýrým kendimle baþbaþa
her yeni güne çentik atýp þafak sayarým
yaptýðým hesaplar tutmaz birbirini
sonu gelmez nedensiz aðlamalarýmýn
sorgulasam da neden niçinleri
bulamam hiç birine sebepleri
kader der çekilirim köþeme
kendim yazmadým ki ben sileyim
ýsmarlama deðil sevgim yaþarým seni içimde
katýk ederim ekmeðime endiþelerimi
hatýrla verilen sözleri atma bir kenara
sen deðil biz diye çýkmýþtýk yola ...
Refik
22.10.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.