Bak dinle benim korkularým nelerdir? Bir karýncayý dahi incitmekten Ýki canlý cansýz bir þeyleri kaybetmekten Üç ekmek kýrýklarýný yerlere dökmekten. Devam edeceðim ama düþündüm... Var mý dedim,kendi kendime? Olmaz mý hiç,vardýr daha elbet! Mecalim yok þu an... Çok fazla yazmaya.. Hastayým. Hastayým deyince aklýma geldi.. Evet,bir de iyileþememekten korkuyorum Apansýz sevdiklerimi,sevenlerimi terk etmekten. Ama nasýl hasretim aslýnda... O hep beklenen akibete. Ya da beklenmeyen.. Hatta istenmeyen... Ebedi sonsuzluða.
07.02.2008. Ýzmir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.