gök delinse
saðanak olup yaðsa üzerine
temizleyemez
baþka tenleri sardýðýn
kahrolasý o cünüp geceyi
bana da bulaþtýrdýn günahlarýný
tüm duvarlar üzerime üzerime geldi
yer gök baþýma yýkýldý
kahrýmdan sýrýlsýklam oldum
denizler yuttu adeta kayboldum
boðuldum derinliklerinde vurgun yemiþ gibiyim
ben unutmayacaðým
sende unutma!
“o gece” yemin ederim
üzerinden asýrlar geçmiþ gibi
karanlýk gece olarak kalacak
hatýrlamak istemeyeceðim kirli anýlarýmda…
kirletilen,
duvarlarýmý ten rengine boyadým
boyarken,
sesini duyuyordum
söylemek istediklerine
kulaklarýmý týkarken ben
avaz avaz susuyordun sen
korkarým sessizliðinden,
haykýrýþlarýnýn aksine
çok þeyi dile getirir suskunluðun…
ten rengine boyadýðým odamdaydý
siluetin
kirli tenine dokunma ihtimali ile
boðuþuyorum…
kafamda,
soru iþaretleri
cevap veremiyorum.
muhatabý sensin!
ve ünlem iþaretini
cümlenin sonuna koydum!
sanki önüme set çekti…
hayret!
ve kalakaldým…
saat gece yarýsýný sen geçiyor
seviþme zamaný…
zamanýn yok!
özlemiþlerdir,
bekletme uzun zaman oldu…
ama geç kaldýn
ve…
sen baþka tenleri sardýn,
kirlendin!
bana geç kaldýn…
hem de çok geç!
bu gece
ya da her ne ise
dün gece
anýlarýmdan çýkmayacak
hatýralarýmda hep yakacak
kara leke olarak kalacak
bu gece
ya da her ne ise
lanet olasý
seni benden alan o geceyi
ben bilirim
ben bilirim çaresizliði
//çaresizim bom boþ bu kalbim
yalnýzlýk ne zormuþ bunu ben bilirim//
//katran karasý geceleri her þeyin üstüne siyah bir çarþaf gibi örter gizlersin de bu hasretim hep sensiz çýplak mý kalacak?//
mustafa karaahmetoðlu
12.08.2014