Ölmek gibi bir þey deðildi aslýnda Yaþamakta deðildi , sadece nefes almak Ötesi Yorgun bir beden Solgun bir sima Kýrýk dökük bir kalp Yada yaþarken ölüp ölüp dirilip, bir umuda tutunmak belkide
Zaman tükettikçe beni Baktýðým her ayna seni hatýrlatýyor bana geçmiþten izlere baktýrýyor her defasýnda
Bir susun koynunda çoðalýrken yanlýzlýðým Biraz ben olmalýsýn aslýnda Küçüldükçe küçülüp Bir iðne deliðinden geçek kadar Çukurlar kazmalýsýn boylu boyunca Ve Tek damla gözyaþýmda boðulacak kadar
Kayýp zamanlarý aðýrlamalýsýn Hüzün örgüsü saçlarýnda Ve rahmine düþen ilk çocuðun adýný hüzün koymalýsýn hatýrýma
Bu gece yine susa hüküm giymiþ sokaklar Üç hane viran Üç kapý açýk Üç pencere perdesiz Lodos önüne katmýþ onca þeyi Kuytular tünek Edebini soyunuyor kaldýrým taþlarý Bir yosmanýn tik taklarýna
Ritim tutuyor üç kapý O an yýkýlýyor üç viran yapý Üstüne örtülüyor tülden ,üç boðum perde Silik bir fýrça izinde resmedilirken tablo
Her þey ait olduðu yerde hayat bulur demiþti aslýnda þair Ait deðildik Ama aþýktýk Aþk sýcak tavýnda dövülen bir demirin þekil almasýydý Biz beceremedik belkide Ben örstüm sen çekiç soluduðun havayý teneffüs edememiþsin yeterince eksiðimiz körüktü sadece
Can Cezayir AYDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
_SUSKUN_ŞAİİR_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.