sana davet deðil bu hüzzam salâ kulaðýnda fýsýldayan kum fýrtýnasý hangi ninniyi söylese biliyorum dinmez bu aðrý topraða karýþmýþ öfkenin külleri masal çocuklarý çoðalmýþ saçlarýnýn arasýnda
yâr dediðin Anne gibi çaðýrmadan gelendir ki hiçbir gidiþ ölümsüz deðil ve sen gelsen bütün ateþler kül olur yahut gül üstüne mýsralar düþer seni sözün sultaný gibi karþýlardým
ey yâr dökmeyeceðim yüzümü dönmeyeceðim yüzümü sen giderken adýný unuttun sol yanýmda yadsýmaktan kurtulamadýðým tebessümünü unuttun kimse bilsin istemezdim ama iþte söylüyorum
ey içimi þavkýmalarla dolduran dolunay rüyalarýmý tutan aþkýn büyüsü tut beni býrakma þekilsiz korkularý öpüp baþýma koyuyorum dünya vaktimi, kabir bir parçamý alýyor kalbim öz diliyle sarýlýyor kefene
"Deniz deyip baþladýðým her þiir ölüm ile bittiðinden en berrak kuyulara süzülen yusufcuðum ben"
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dikçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.