Çay gibi...

Çocukken belki de her þey daha güzeldi
Hayat sadece bildiklerinle sýnýrlý deðildir
Çocukça düþünürsün,çocukça hissedersin
Bilmediðin bir eve misafirliðe gidersin belki de bir gün
Tanýmadýðýn yüzler,bilmediðin isimler...
Çay koyarlar önüne
O çayý öyle içmek istersin ki
Minicik parmaklarýnla tutup çay bardaðýný,ellerini ýsýtsýn istersin
Belki de evde hiç çay içmezsin
Ama daha güzeldir ya hep dýþarýdaki
Öylece bakarsýn annenin gözlerine
Annen senden habersiz gibi
"Yok içmez o teyzesi hem o sevmez ki! "
Ama anne niye öyle söyledin ?
Hani anneler yalan söylemezdi
Ýçinden neler neler söylersin
Sonra misafirlik biter
Gelir eve dönüþ vakti...
Senin aklýn orada kalmýþtýr halbuki
Annen der ki bak ben sana yaparým daha iyisini
Hiçbir þey söylemezsin dinlersin anneni
Hem her yerde çay içilmez ki...
Þimdi büyüdüm
Çayý da çok seviyorum eskisi gibi
Kalbim söz dinlemiyor benim gibi
Bakýyor gözlerimin içine sanki
Aklým zýt duruyor kalbime
Kalbimse çocuk gibi...
"Yok o aþk istemez teyzesi hem o sevmez ki! "
Ama kalbim onda kalmýþtý halbuki
Akýl yalan söylemez deðil mi ?
Hem herkes sevilmez ki ...

Sosyal Medyada Paylaşın: