gözleri nemli bir menekþe oldum hep
pencere önü, teselliden ibaretti
sýrra kadem basar ,kanatlarý altýna sýðýnýrým bir ýþýðýn
gölgeler konmaz ruhuma
beni ben bilirim
tanýmak
yahut anýmsamak kýrýlgan günleri
parmak uçlarýnda bir hayat bana ait olan
yüzümde rengarenk çiçekler açar arada
ölümlü kuþlar eteklerimde
yanar
üþür
koþar düþlerim
engin þiirlere doðru
nice þiirlerden geçtim koþtukça
düþlerine konuk oldum yalnýzlýðýn
türküler oldurdum sazýnda aþýðýn
koyuldum öpüþlerine bir martýnýn
tanýma
bilme beni
ben bir menekþeyim
sen afrika de
ben mor
menekþe sözü veriyorum sana
saçýldýkça þiirler
buðdaylar yeþerecek tarlalarda