resimler koyarým sislenince gözlerim
yeni giysilerinle gelir oturursun karþýma
duvar dibinde açar karanfillerim
gülersin
bilirsin evlat
karýncalar da aðlar ezildikçe
yükü büyüktür insanlarýn
karýncalar kadar
ay yýldýza mý meydan okur
yýldýz güneþe mi
kimin cüssesi büyük
kimin baþý dik
bu çölde
cürmü meþhut ölümlerin
boðulmak ölüme has
balçýkla sývanmaz vicdanlarý insanlýðýn
dün ben büyüktüm
bak sen küçüldün bugün
gam yýkardý o yýllar omuzlarýmýza
ip geçerse boynuna sokaklarýn hele de
çoðalamazdýk
hüzün çoðalýrdý dilimizde
sabahlarý kana bulayan
topraðýn rengini çalan
güpegündüz ölen
ve öldüren siz
hasta oldu düþlerimiz mermi ucunda
öyle sallandýk
öyle sallandýk ki
salýncak deðildi altýmýzdaki
geçtik
gençtik
herkesten ayrýydýk
yaþamý ikindiyle akþam arasýna sýkýþtýran
ne koca koca adam
ne pencerede çocuk bekleyen anaydýk
kah güneþe meydan okur
kah dibinde solurduk yaþamý Ay’ýn
içimizde kýrýk hikayeler
manþetlerde iki yana düþmüþ ellerimiz
ah aðarmýþ saçlarý annemin
yaralý kuþu babamýn
bu güzde ölüm aðýr hanemize
al bizi koynuna merhamet
al...