anne

Belki de en büyük hatamdý büyümeyi istemek.
Korkmam sanýrdým küçükken korktuklarýmdan.
Daha cesaretli olurum sandým.
Yanýldým.
Herþeyi yapabilir,
Yanlýz gezer,
Ýstediðimi alýrým sandým.
Kimse karýþamazdý bana.
Gecelerden bile ürkmezdim.
Elektrikler kesilince anneme koþmazdým hemen.
Keyfime göre giyer,
Canýmýn istediðini yerdim.
Hem öyle küçükken olduðu gibi de çok aðlamazdým.
En azýndan öyle sanýrdým.
Yanýldým.
Hiç caným yanmaz ya da,
Kimse benim canýmý yakamaz sanýrdým.
Ne bileyim
En büyük acýyý dizlerimdeki yaralarda sanýrdým.
En büyük korkuyu ise,
Gök gürültüsünde..
Sadece düþtüðünde aðlarsýn sandým.
Ya da annen azarladýðýnda.
Bir de pazarda annemin eteklerine yapýþýp,
Ýstediðim oyuncaðý bana almadýðýnda.
Daha çok güçlü,
Daha çok cesaretli,
Ve daha da çok mutlu olurum sandým.
Yanýldým.
Aslýnda en büyük güçüymüþ insanýn küçük olmak.
En büyük cesareti,
Anne ve babasýnýn yanýnda olmak.
En büyük mutluluðu ise,
Yeni elbiselerini giymekmiþ bayram sabahlarýnda.
Annesinin aldýðý oyuncak bebeði sevmek,
Babasýnýn aldýðý elma þekerini yemekmiþ.
Yaþanacak en tatlý acýymýþ dizindeki yara.
Çok haklý çýktý annem.
Büyüyünce geçer derler ya hani.
Ýþte büyüdüm.
Ama hiç geçmediler.
Ben hep küçüklüðümün acýlarýný arar oldum.
Sadece gökgürültüsünden korkmak istriyorum.
Yüreðim deðil de,
Hergün dizim kanasýn istiyorum.
Her defasýnda azarla beni anne.
Sadece sen kýzdýn diye aðlamak istiyorum.
Çok çekiyorum büyük olmaktan anne.
Çok çekiyorum.
Ben artýk küçüklüðümü,
Ben artýk sadece
Çoçukluðumu geri istiyorum anne...
__________________Murat BULUT
Sosyal Medyada Paylaşın: