Sýrt üstü uzanmýþ yatýyordu. Bedeni hiç hareket etmiyordu. Ben sevinçle ona doðru koþarken, o hiç tepki vermiyordu. Anladým aslýnda; ama anlamamazlýktan yanaydý tercihim.
Ben koþtukça o uzaklaþýyordu sanki. O uzaklaþtýkça ben koþuyordum, sesleniyordum, haykýrýyordum. Gücüm tükendiðinde ise onun artýk beni duymadýðýný anlýyordum. Uyandýðýmda hepsi bir rüyaymýþ fark ediyordum. Rüya da olsa gerçekmiþ gibi etkisinden kurtulamýyordum. Ölüm iþte, rüyada da olsa insaný derinden sarsýyordu.
RT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ramazan Terkos Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.