Ansızın...
Karanlýk sokaðýn bir köþesinde sokak lambalarý yanýyor
Sessiz bir þarký çalýyor karanlýðýn bir köþesinde
Birileri sessizce susuyor sonrasýnda konuþacaklarýndan korkarak
Ve bir baþkasý odanýn köþesinde sessizce oturuyor.
Herkes sessizliði yaþýyor içinde o anlatýlmaz olaný
Nedensiz hissettiðimiz göðüsteki o sýkýþma
Belki bu vicdan azabýdýr böyle zamansýz ortaya çýkan
Zamansýz bir veda gibi, zamansýz bir ölüm gibi
Kaçacak bir yer yok gidecek bir yer yok yapacak bir þey yok
Sadece sessizliðe bürünerek beklemek midir bunun ilacý
Ellerim titriyor sanki bir ruhu, bedeninden ayýrmanýn korkusu
Sanki ruhun konuþmasý ve bedenin onu sessizce dinlemesi
Korku, öyleyse bu neyin korkusu böyle zamansýz bir zamanda
Neyden korkuyor insan, bu vakit ah bu vakit
Ýstemsizce söylenen o sözler, düþünmeden söylenen o sözler
Akýl kendi içtimasýnda sanki, kalp kendi karanlýðýnda
Susmak gerekiyor bazen, herkesten uzaklaþmak
Ve uyumak, saatlerce, günlerce …
Çünkü…
Kaçacak bir yer yok..
Huzur veren hiçbir þey yok …
Ýyi hissettirecek hiçbir þey yok…
(Not: Starless night adlý þarkýyý dinlerken aklýma düþen bir kaç dize... )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.