Ölümün kenarýndan,
Öyle ya da böyle teðet geçerken,
Kanýn çekilir,göz bebeklerin fýrlar yerinden.
Gitmek ile kalmak arasýnda,
Pamuk ipliðinde sallanýrken,
Dudaðýndan düþen sadece,
ALLAH’ým yardým ettt.
Anlýk zaman diliminde yaþadýklarýn,
Film þeridi gibi geçer gözlerinin önünden.
Nefis mücadelesi verirken büyük sýnavýmýzdý,
Bahþedilen hayat.
Kýrdýklarýmýz,kýrýldýklarýmýz,uðradýðýmýz haksýzlýklar.
Acýtanlar veya acýttýklarýmýz,en kýymetlilerimiz,
Deðilmiydi ?
Heybeyi günahla doldurup tufanlar çýkarýp,
Mutsuzlar ordusu kurmaya,
Deðermiydi ?
Bu sevgisizlik niye ?
Nefret,kin,öfke niye ?
Sevgi tohumlarý eksek birbirimizin yüreklerine.
Yýldýzlardan ýþýk kümesi yapabilsek,
El ele verip uzansak mavi bulutlara,
Ne kaybederdik.
Ne fark ederdi;
Ýnsanca yaþayabilmek için,
Saçýnýn,teninin gözünün rengi.
Yaradýlaný katagorize etmeden,
Olduðu gibi kabul etmek çok mu zordu.
Kimler geldi ,kimler geçti,
Firavun’a,Sultan Süleyman’a kaldýmý dünya!
Karun kadar servetin olsan neye yarar,
Zenginliðin beþ metre kefen parasý,
Herkez ona sarýlacak bir gün!
Han-hancý misafiriz fani dünyada
Ömür dediðin ne ki?
Ýki nefes arasý;
Bir varmýþ,bir yokmuþ masal gibi,
Herþey gelip geçici aslolan Ahiret.
Hatýrlamak için,
ÖLÜMÜN SOÐUK NEFESÝNÝ ,
Hissetmek mi ? lazým..!
( Nefes aldýðým sürece unutamayacaðým tarih :((( )
__Nuray Çakmak_11.10.2014__
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.