Yürekte bitimsiz dertler kaynarken Þu koskoca âlem maðdura darken Günbegün bitmeyen haksýzlýk varken Mutlak adaleti kýlmaya geldik Ýnsan gibi insan olmaya geldik...
Kin, nefret güdenler olmuþlar cani Hoþgörü dediniz nerede hani Bitmeyen öfkeden yoruldu fâni Sevgiyle gönüller çalmaya geldik Ýnsan gibi insan olmaya geldik...
Bil ki; damla sudan, beslenenler var Bazen yes’e düþüp hislenenler var Her sabah, her akþam seslenenler var Bir lokma ekmeði bölmeye geldik Ýnsan gibi insan olmaya geldik...
Ýnsaf kalmamýþ hiç bulmak mucize Dik yokuþlu hayat evrilmez düze Aðulu bal yemek meze âcize Hak, hukuk yolunu bulmaya geldik Ýnsan gibi insan olmaya geldik...
Söz huzura geldi muhabbet ile Sözümü süsledim bol þerbet ile Netice-i kelâm nezaket ile Kula kul olmadan kalmaya geldik Ýnsan gibi insan olmaya geldik...
Elbette ütopya yazdýðým þiir Ve... Kör vicdanlara olmadan esir Ey nefis! Geç kalma haktandýr emir Ha bugün, ha yarýn ölmeye geldik Ýnsan gibi insan olmaya geldik...
Nuray Çakmak/31/07/2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuray Çakmak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.