Gökyüzü ýþýðýndan alýyorken cesaret Issýz, izbe sokakta biter mi hiç esaret Þehir sessiz uykuda caný cana emanet Gündüz geceye benzer zindan içinde çocuk...
Çöpten bir lokma ekmek ve yiyecek artýðý Dirhem dirhem kapanýr açlýðýnýn yýrtýðý Bugünü de kurtardýk budur onun mantýðý Þu metruk sokaklarýn her an içinde çocuk...
Dilinin çukurunda süt kokarken nefesi Mimlenir dudaðýna öksüz kýrýlgan sesi Ýþte bütün mesele kalmamýþ tek hevesi Umudunu kaybetmiþ isyan içinde çocuk...
Ömrünün baharýnda belaya girer baþý Öfkesi insanlýða dökülür gözden yaþý Küçücük bedenleri, henüz körpecik yaþý Sanma dünya hep bahar hazan içinde çocuk...
Parçalanmýþ aile anne yok, babasý yok Yaðmur yaðar üstüne giyecek urbasý yok Sýcak yuva görmemiþ içecek çorbasý yok Kimin umurunda ki, hüsran içinde çocuk...
Köprü altý mektebi bitmeyen ödev gibi Sokaðýn korkularý yedi baþlý dev gibi Saçaklarý tutuþmuþ terk edilmiþ ev gibi Affeder misin bizi zaman içinde çocuk ?...
Nuray Çakmak/Nisan/2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuray Çakmak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.