Yürekler ufalanýr cesetlerin baþucunda... Mazinin yataklarýndan süzülen hatýralar, Oluk oluk akar göz pýnarlarýndan. Yaþanmýþ ne varsa saklanýr zihinler ardýna. Can bulur defalarca soyut simalarda. Ama ne fayda! Özlemi maðlup etmeye yetmez ölümle yükselen feryatlar. Giden sadece bedenini yanýnda götürmüstür. Geri kalan her þeyini topraðýn üstündekilerde unutmustur. Ve bu gidiþle; Üzerimizden bir cift göz eksilir, bizi koruyup kollayan. Bir yürek eksilir icerisinde sevgiyi þefkati barýndýran. Sýcacýk aþ eksilir neþenin fink attýðý sofralardan. Ve kýsacasý bir ana eksilir yuvayý kuran gidiþiylede yakýp yýkan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vildan Yalçın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.