Gülüþlerimi sana saklamýþtým, Sevinçlerimi, umutlarýmý da Saten bir bohçaya sarmýþtým sevdamý Sonra tavan arasýna kaldýrmýþtým Sen "geleceðim" demiþtin diye
Hani pýrýl pýrýl bir güneþ düþmüþtü yüreðimize Hani kapýsýna kadar gelmiþtik aþkýn Zili çalýp kaçan çocuklar mýydýk yoksa Yoksa hiç mi biz olamamýþtýk
Sen asla gelmeyecektin, biliyordum Siyah karanfiller açacak Kýrmýzý yaðmurlar yaðacak Tersine akacaktý nehirler Sen gelmeyecektin
Eflatun bir gökyüzü girecekti düþlerimize Þimþekler, bulutlar, kuþ cývýltýlarý Bir vapur düdüðü uykularýmýzý bölecekti Gökkuþaðýný yakalayacaktý çocuklarýmýz Sen yine de gelmeyecektin
Suskunluðum olacaktýn artýk Yalnýzlýðým, ýssýzlýðým, umutsuzluðum Yok olacaktým sensizliðimin gizli dehlizlerinde Yol olacaktým sonunda hep sana çýkan Biliyorsun, yine de sevdamýzdan hiç vazgeçmeyecektim
Gözlerim seni arayacaktý kentimin her köþesinde Ama sen Asla gelmeyecektin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice nayır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.