Tadým tuzum yok hiç
Býrak ellerimi her þey tadýnda kalsýn
Tedirgin ve çok huzursuzum
Sonunda yok ettin yok doldu umutlarým.
Býrak olduðu gibi seninle kalsýn
Daha fazla yýkýlmasýn hayallerim.
Sendin gecem gündüzüm yarýnlarým
Býrak oynatma taþlarý
Yerli yerinde kalsýn hatýralarým.
Hiç tadým tuzum yok
Kapat kapýlarýný yüreðinin
Sevdam orada sana emanet kalsýn…
Keyfim de yok bugün
Oturdum penceremin önünde ki her zaman ki yerime
Diktim gözlerimi dýþarýda bir noktaya
Kýrpmadan oraya bakýyorum.
Sanki orada sen varsýn
Yerimden kalkmadan baktýkça bakmak istiyorum
Kim bilir?
Belki sadece bir fincan kahve için kalkarým
O da belki…
Dedim ya hiç tadým tuzum yok bugün…
Bugün de içim buruk eski ben deðilim
Neþem de yok hiç
Dalýp gidiyorum uzaklara.
Dýþarýsý buz gibi
Burada havalar erken soðudu yokluðunda.
Her mevsimin ayrý bir güzelliði olsa da
Kýþ mevsimlerini sevmiyorum artýk.
Alýþmýþtým sýmsýcak yüreðine
Bakarken penceremden dýþarý
Bir o yana bir bu yana sessiz sedasýz
Sürüklenen sararmýþ yapraklar takýlýyor gözlerime
Ýçlerinden neler geçiyor kim bilir?
Benim gibi dilleri lal olmuþ sus pus
Dedim ya içimde bir gariplik var
Tadým tuzum yok bugün…
Ben ki…
Sonbaharda gözlerimi açmýþým dünyaya
Kýþý…
Kýþ mevsimini yadýrgamak sevmemek
Tuhaf deðil mi?
Öyle ya zemheri ayazýnda buz tutarken yüreðim
Seninle sevmiþtim kýþ mevsimini.
Aslýnda “aþk” denen illet tuhaf!
Bulaþmaya görsün eline yüzüne
Ruhuna büründü mü, iþledi mi yüreðine?
Temizleyebilene aþk olsun…
Sen benden kurtulmayý isterken
Ben yüreðimi senden uzaklaþtýrmayý hiç düþünmedim
Çok düþündüm
Kendi kendime sorular sordum
Her sorunun yanýtý “sana” çýktý
Baþka cevabý yok…
Oysa sen!
Aþktan hep korktun.
Korkulur mu hiç aþktan?
Neyse boþ ver!
Dedim ya hiç tadým tuzum yok
Sen aldýrýþ etme bana
Hiç tadým tuzum yok!
Ben penceremin önüne oturup
Dalacaðým yine uzaktaki o noktaya
Çünkü gün batýmýnda ki kýzýllýklarýn içinde gözlerin
Çünkü orada sen varsýn…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
18.09.2014/Ankara