yeni doðacak umutlarýn
tohumlarý düþüyordur belki topraða
nekahet midir
yoksa ölümün son nefesimidir bu uyku
koparýr caný tenden
bu ayrýlýk seremonisi bu boran
sararan yapraklarýn son veda hutbesidir bu aðaçla belki de
sessizliðe bürünmüþ
ölüm matemiyle solunmuþ gibi daðlar
mevsimlerin sonu gibidir
bu sessizlik bu hüzün
ne ilk nede ne de son olacak bu yalnýzlýk
yeni bir dost eliyle açýlacak kapýlar belki de
bir gün gelecek sararacak bütün yapraklar
gökkuþaðý çalacak yerden bütün renkleri
hayat akýp gidecek su gibi
ketum
yeni bir umut yeþerecek o gün belki de
verdiðini geri alacaktýr toprak bir gün
ne evvelidir bu döngü
nede ebedi
ayrýlýk zamaný gelince cürümün faili midir hazan
mevsimlerin sonu olmayacak sonbahar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.