bir uðultu kulaklarda, son seda..
birkaç saniyede yýkýlýr dað taþ;
önce sessizlik çöker þehre
toz kaplar her yeri, göz gözü görmez
sonra ardýndan duyulur feryatlar;
elim bir acý sarar yürekleri
bir baba harabeler baþýnda çaresiz
evlat acýsý yüreðinde bir ana
deprem yüreklerde artýk, hiç bitmez…
sonra siren sesleri duyulur
acýyý ilan eder gibi.
sýcak odalara buz düþer,
kar yaðar umutlara beyaz,
kuþlar uçuþur semada nedensiz
ve kundakta bir bebek
olup bitenden habersiz…
hüzün sarar koca bir þehri,
aðýr aðýr doðrulur yerinde yaþlý bir kadýn
bir boþluða dalmýþ aðlamaklý gözler
ve hiçbir daha doðmayacak
yýkýlan taþlar arasýnda, ümitler
ve çocuk;
onun için harabeler oyuncak
elleri buz kesmiþ
sýcak umutlarý avuçlarýnda
sema ya uzatýr
oyun kar
açar ellerini
gökyüzünden bembeyaz umutlar yaðar
orada
bir kaþýk aþ,
bir hýrka,
orada sýðýnacak bir yuva
oraya uzanan bir el
orada
bahar olur bir çiçek açýnca…
Mustafa bertan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.