Rüzgar Ninnisi

I.
Þehir kuþatma altýnda tüm kaotik mutluluklar adýna
Kalabalýk içindeki yalnýzlýðýn yerini býraktýðý bir hastalýk
Günbegün içimi saran o illet huy
Kalbim sana zehir gibidir, yýlan gibidir
Tuttukça içine düþülen bir bataklýk gibidir.
Ey sevdiðim! Sen bir gönül pýnarýsýn hiç durmadan iyi eden
Fakat camekanlar ardýnda kalakalan.

Dört duvarý küf kokan ihtiyar bir evin penceresi göz kýrpar yalnýzlýðýma
Ateþli hastalýklar içinde bir kadýn ve
Ardý arkasý kesilmeyen sensizlik nöbetleri.
Bütün umutsuzluklar benim ruhuma tamamlýyor seni günden güne
Göðsüm þimdi bir bulvar gibidir, yol gibidir
Uzadýkça uzayan kalabalýklar silsilesi
Yaþýný geçmiþ meþe aðacý da yüz tutar son nefesime
Yapraklarýna aklar düþmüþ sevdam,
Sen bir mutluluktan geriye kalan en güzel yalnýzlýksýn.

II.
Gülüþün eksik olmasýn hüzünler dolu kabrimden
Bekçiler geliyor geçiyor, görüyorum hepsini yalnýzlýklar aþiyanýnda
Bir abdal geliyor yüzü buruþuk ve büyük þehir kadar sýkýntýlý
Sarýyor gözlerimi alacakaranlýkta.
Götür beni ey sevdiðim! Bir mavilik kaplýyor içimi.

Denizler sayýklýyorum, içim hasret çekiyor her gün sanki kerbela!
Ah benim sevdam! Ne hüzünlerin kahyasýdýr þimdi
Ve yaþamanýn büyük zanaat olduðu bu þehir
Beni bensiz bir karmaþaya sürüklüyor içinde kýrýk dökük camlar
Saçlarýmýn arasýndan kaçan o sigara dumaný,
Hüzünlerimi güneþin oklarý kadar keskin kýlýyor þimdi.
Yaþasýn içi hasret dolu sensizlik hediyeleri.

III.
Büyüyorum tüm acýlarýmý dizlerimde taþýyarak
Ve þiirler öldürüyorum içimde, hasretini yatýþtýrarak.

Çarþaflar serdim gönlüme sevdiðim, ak çarþaflar
Uzan da okþayayým saçlarýný güneþe karþý
Geceleri inen yalnýzlýðý savarak seveyim bedenime karýþan o sen efsununu
Gel yanýma kuþlar uçsun büyük maviliklere
Olmazsa;
Süregelen bütün yalnýzlýðýmý da toplar giderim buralardan sevdiðim
Gözlerinden tebessüm eksik olmasýn yeter ki.

Zamanla örterim sözgelimi sensizliði
Türlü türlü akýl oyunlarý oynarým bu ters basamaklarda
Saçlarýný dalgalandýrýrým rüzgarýmda
Günlerce susuz kalýrsam belki, vahamý görürüm yalnýzlýklar çölünde.

Oysa sen, gelmelisin ey sevdiðim!
Yanaðýna düþen gözyaþýndan öpmeliyim göklerden çið düþerken
Ne ölüm yaraþýr sana ne de gözyaþý
Hasretinin verdiði mutlulukta az deðil ki...
Yaþýyorsun içimde koca çýnar gibi
Tarihin boyunduruðu altýna girmeyen o devrimci çýnar gibi.
Mesela rüzgarýnýn altýnda konaklýyorum yazlarý,
Kýþýma yorgan oluyorsun içimi sarpa saran o yalnýzlýk mahzeninde
Öyle çok severim iþte sensiz sessiz çýðlýklarý

Sevdiðim! Senin gözlerin gök gibidir,
Baktýkça bakasý gelir gözlerimin.

IV.
Þairane bir tutumla seviyorum seni
Gözlerini çizerek,
Saçlarýný yazarak.
Rüzgarda savrulan o zamandýþý kokun deðer alnýma
Alýp götürür kalbimi kirpiklerinin kenarýna

Çilli begonya þelalesi gibidir gözlerin
Dað çiçeklerini aratmayan endamýyla
Donuk yalnýzlýklara bakar gibi.

Oysa seninle ben þimdi, Antartika’ya yolculuða çýkar gibiyiz
Öylesine soðuk ve sonyaz hasretiyle kalmýþ
Eteklerini savur dökülmüþ yapraklara
Rüzgarýn çýkagelir bana tarihi bir müze avlusunda.
Uzaklardasýn sen þimdi sevdiðim,
Bense bütün peyzaj harikalarýnýn düþmaný
Yakýyorum bütün çiçekleri ardýma yalnýzlýðýn korkularýný da takarak.

Yaþayýp görüyorum iþte seni,
Nasýl yaþar insan bu ruh yokluðunda
Yoksa ruhlar mýdýr bizi bu yalnýzlýða sürükleyen?

Bir üst geçitten geçerken sevmiþtim seni,
Orada öpmüþtüm dudaklarýný
Orada tutkusuyla yanmýþtým saçlarýnýn
Üst geçit: harabe.

Ýhtiyar gýcýrtýlý hatta karýncalý bir evde yalnýzlýðýn aðlayýþýný dinliyorum
Bu sensizlik günbegün kanýma iþliyor hain bir zehir gibi
Þimdi adýmý unutuyorum belki
- sahi, benim adým neydi? -
Adýmý da yadsýdým þimdi bir derviþin hû çekiþi gibi
Lakin baþýný göðsüme yasladýðýn o an, sanki milli piyangonun ikramiyesi

Öyleyse tekrar yasla baþýný göðsüme sevdiðim,
Sen alacakaranlýðýn içinde kalan yalnýzlýðýmý da sil gel gönlüme.
Sosyal Medyada Paylaşın: