Sevda yaðmurlarý yaðdýrmýþtýn saðanak saðanak
Sen benden uzaklaþýp yaðmurlar da kesilince
Ansýzýn yalnýzlýk düþmeye baþladý lapa lapa yüreðime
Sevdayý çeken bilirmiþ
Sevmenin çilesini çekmeden
Sevmeyi sevilmeyi öðrenmek çok zormuþ
Kopsun þimdi kýyamet yüreðimde isyaným sanadýr yar…
Aðlamaktan gözpýnarlarým kuruyup
Gözaltlarým torba torba isyan dolarken
Saçlarým aðarmaya yüz tuttu.
Yürekler dayanmasa da hasretine özlemlerine bir þeyler engel oluyor
Yemin etmiþtim isyan etmemeye.
Sürükledin uçurumun kenarýna ha düþtüm ha düþeceðim
Yaðmurlar da kýskanýr oldu gözyaþlarýmý
Hüzünlenince sanki alýp gitmek istercesine yaðýyor durmadan
Kopsun kýyamet içimde
Ýsyaným gözyaþlarýmý kýskanan yaðmurlaradýr
Ne hüznüm biter ne de günlerdir yaðan yaðmur
Aldým hüznümü de pencere kenarýna
Gözyaþlarým yaðmura karýþýrken
Dua ederim her yaðmur damlasýnda özlemler bitsin
Ruhum sensiz ölüme susamýþ
Cehennem ateþinde yanmaya razý bedenim
Karanlýklarda kalan, dertleri kederleri çeken benim
Kopsa kýyamet ne çýkar.
Sensizliðe…
Özlemlere…
Bizi ayýran yollara isyan ederim…
Ey þafakla birlikte doðan güneþ
Doðma artýk isyaným sanadýr kopsun kýyametim
Doðacaksan batýdan doð yok et aciz ruhumu
Ýsyan ettirmeden kurtar
Yak kavur bedenimi
Utançtan kýzarmasýn yanaklarým huzurunda yanarken
Hiçbir þeyin anlamý yokmuþ
Gün be gün eriyip yok olup giden bir caným var
Eriyip yok olsa da caným tek düþüncem içimdeki can kýrýklarý
Onlar da daðýtmýyor kafamda ki karanlýk bulutlarý
Kopsun kýyamet ben kayboluþuma isyan etmeden
Kopsun kýyamet…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
18.09.2014/Ankara