AŞK ADAMI SÖYLETİR

Ne dünümü yaþadým, ne günüme erdim,
Çekip gittin ansýzýn bitmez oldu derdim.
Geçmiþimi kaybettim geleceðim karanlýk,
Yokluðunda mahvoldum gitti benden insanlýk.
Doðmaz artýk güneþim bu garip bedenime,
Beni sensiz sardýlar bembeyaz kefenime.
Yýldýzlarý kovdum geceden sitem ettim aya,
Beni sensiz býraktýklarý için taþtan musallaya.
Herkesin baharýnda açar yeþil çiçekler,
Benimse bir köþede elimi kemirir böcekler.
Geri geliyor artýk göç eden kýrlangýçlar,
Sonun mübtelasý oldum yok daha baþlangýçlar.
Sonbahar yaðmuru gibi akar gözümden yaþlar,
Kar tanesi kadar bembeyaz oldu saçlar.
Ey mecnun! Aþkýn seni çöllerde gezdirdi,
Benim aþkým ise beni hayattan bezdirdi.
Ne mecnun, ne Ferhat ben gibi aþýk olamaz,
Gül bile benim gibi böylesine solamaz.
Ne dertlerim bitiyor, ne diniyor "aþk" sýzým,
Bu alem-i fanide nefes alan "can" sýzým
Her insanýn bir yýldýzý varmýþ göklerde,
Benimki çoktan sönmüþ sürünüyor yerlerde.
Gençliðimin baharýnda cehennem oldu hayatým,
Ellerinden gayrý yok baþka yerde necatým.
Aþk adamý söyletir hudutsuzcasýna,
Hasret adamý bekletir umutsuzcasýna...

Sosyal Medyada Paylaşın: