Orospular süzülüyordu Beyoðlu’nun arka sokaklarýnda, Biz oturmuþ seni konuþuyorduk yana yakýla. Dilimde iki heceli adýn, Ve hiç durmadan seni anlattým Ýstanbul’a.
Dedim ki ey yalnýzlarýn þehri Ýstanbul; Bir kitap okursun hayatýn deðiþir dediler; yalan, Bir þiir okursun hayatýna anlam katar dediler; yalan, Bir film izlersin sen onda yaþarsýn dediler ;yalan, Aþk dediler; kimi aþklar da yalan, Bu aralar bir sensin sahici olan…
Sana bir þehrin siluetini giydirdim, Oturttum karþýma dinle dedim; Sen gidersen biz yýkýlýrýz dedim, Ölürüz dedim, Þehir sustu sen aðladýn ben aðladým.
En çok sevdikleri kanatýrmýþ insaný, En çok sevdiðimdi; En çok kanadýðým/kanattýðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
boraizm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.