UNUTULMAZSIN...

Bakma öyle masum masum;
sonra içim ürperiyor ,alýp baþýmý gidesim geliyor.

Ne menem bir þey þu öðrenilmiþ çaresizlik
Ardýn sýra yarattýðýn tahribat
Yalnýzlýk
Baþýboþluk
Sensizlik…
Her gün üzerine örttüðün belki de kullanýp attýðýn
Bir nevresim kadar bile(þanslý), olamaz iken
Sensiz geceyi üzerime örtmek ne menem bir sarhoþluk.

Onun için bakma öyle masum masum
Sonra bir yerlerim acýyor,eski yaralarým kanýyor
Ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum
Dante gibi ortasýndayým ömrün anlayacaðýn
Ne sana gelebiliyorum
Ne sana gel diyebiliyorum
Ne de kalabiliyorum
Sesini duymayalý meðer yüzyýllýk sýcaklýðýna elliyormuþum
Karnýmýn.
Meðer iki hayat can bulmuþ sol memenin altýnda.

Bir balkon sefasý mayhoþ yalnýzlýðýma bürünürken
Acep diyorum;
kaç ýþýðý sönük evde kaç yaralý kalp var,
kaç kýrýlgan seviþme yaþandý yada yaþanýyor duygudan yoksun,
kim en çok mum söndürdü þu yalan hayatta
kim seni benden, beni senden daha çok sevdi de:
sen þuan benden çok uzakta ve benim çok dýþýmda.

Onun için bakma öyle masum masum
Sonra yüreðim Y(K)anýyor
Uykularým kaçýyor.

Sosyal Medyada Paylaşın: