valizimde týka basa hiçliðim
gitmediðim bir otel odasýnda vurulur düþüm…
herkes sanýyor ki
ben hep yaþadýklarýmý yazýyorum
bilmiyorlar
yaþamadýklarýmdýr benim özüm
bilmiyorlar
beynimin içinde
upuzun bir film þeridi
baþa sarýyor her izleyiþte hüzün
kurgularý gerçeðe
gerçeði hayallere baðlarken hayat
kopuyor, kopuyorum, kopuyorlar
bilmiyor, bilmiyorum, bilmiyorlar
gittim
asýrlar önceydi
hiç dönmeyecekmiþim gibiydi kendime
firavun’un mezarýndan
babil’ýn asma bahçelerine
ve daha nicelerine
döndüm
hiç gitmeyecekmiþim gibiydi kendimden
istanbul’un en iþlek caddelerinden
“aðrý daðý efsanesi” ne
ve sonra
aras’ýn buzlu sularýnda bulundu yüzüm
benimle hemhâl olan birini aradý gözüm
ayný dili konuþan
çýðýr açan erguvanlar içinden
güvercin yüreðime
bildim sonra
benimle hemhâl olan birini kaybetti özüm
dediler ki
o leyla’dýr aþkýn içinde
dedim ben aslý’yým aslýmý arayan
dediler ki
o iyidir güzellikler içinde
dedim ben kötüyüm
içindeki güzeli arayan
asýrlar önceydi gittim kendimden
ve döndüm
aras’ýn buzlu sularýnda bulundu yüzüm…
Sev_tap